I really love to walk. If you would ask me my hobbies, Walking will surely be one of them.

Naglalakad ako kasi maganda syang exercise. Wala talaga kasi akong time. Andami ko talagang ginagawa. Pag trip ko nagpaparapara ako. Pero hindi naman yun madalas. Kaya magandang substitute din ang paglalakad.

Naglalakad ako kasi nakakapagisip ako pag naglalakad. Imbis na isipin ko na pagod ako. Nag-iisip ako ng mga bagay bagay. Pag nakahiga kasi ako na nag-iisip, nakakatulog ako eh. Marami din talaga akong naiisip pag naglalakad. Sa orgs, sa buhay buhya, mga hinaing ko sa buhay ko, mga lalaki ko, mga magandang panoorin na indie film, maga lalaking na pwedeng ichorva, ang the like.

Naglalakad ako kasi masaya. May kasama man ako o wala. Masaya pag may kasama kasi, nakakapaginteract ka sa mga kaibigan mo, sa pamilya mo, o kung sino man ang kasama mo. Masaya din pag naglalakad ako magisa. Andami ko kasing nakikita, naririnig, naamoy, nalalasahan, at nararamdaman. In short, andami kong natututunan pag naglalakad ako magisa.

Naglalakad ako dahil ansarap mangboy watching. The male species are so fun to watch. Whether they are the sweaty teens who plays basketball topless in the court near SM San Lazaro, the cute guys that sits beside me in the computer shops, the socialite variety that holds position in the Student Council, the boy whom I always text "i love you", the drinking session of the kanto boys of our barangay, the water delivery boy who takes a bath outside their house *yummy*, this boy who like techy things, the rich boy who is in the States right now, or even this cute boy that I always text and chat with *wink*.

Wala talagang makakatalo sa walkathon adventure ko. Wala talagang papalit dito! Kaya minsan! Samahan mo ko maglakad! Sure yun! Clcik na tayo afterwards!