Ayun, ininvite nila ko na kumain nung Carbonara na saksakan ng sarap. Tapos may pinanuod silang anime saken habng sila ay busy na naglalarong DotA thru GG.
Mga 5pm or so, dumating din ang royal couple na sina Manong at Boss. May dalang cake from RR. Sosyal diba?
Lumipas pa ang ilang oras, may nagtext kay Boss. Itago nalang natin sya Code name na BAKLA. Pauwi na daw sya galing MOA at tinatanong kung sinu sino daw ang nakina Jebs. So? Bat pa nya kelangan itanong? Sinabi ko kay boss na itext sa kay BAKLA na aalis ako ng 7pm. Hindi naman yun tinext ni Boss, kundi ang mga pangalan ng mga taong nanduon bukod saken. Nagreply ulet si BAKLA. Tinatanong kung andun ako. Dun na talaga ako nawalan ng gana. Kung talagang pupunta sya para makisaya sa birthday ni Jebs, pupunta sya dun andun man ako o wala!
Lalo lang ako nabadtrip nung, tinatanong nako ng mga utaw. "Ilang araw o linggo o bwan pa ang kelangan para mapatawad mo sya?. "WALA!!!", sabi ko. "Wala na bang paraan para magkaayos kayo?" "NYETA ANU BANG PARTE NG WALA ANG HINDI MAINTINDIHAN NG MGA TO?!", sabi ko sa isipan ko pero tahimik nalang ako at nakayuko habang nag-e-airport madness 2 sa FB.
Saktong alas syete. Lumayas ako kina Jebs, may pahabol pang tanong,"hindi ka na ba talaga mapipigilan?". "Hinde", maikli kong sagot. Hindi nako nagsalita dahil ayokong masira yung araw na yung para kay Jebs.
Kinabuksan, meaning kahapon, Oct 21. Mga hapon na yun eh. Tinext ko ang mga taong nasa BnBp folder ng Phonebook ko. eto ang nilalaman:
Last na to:
let this be the last time that I would say this to you guys. I WONT FORGIVE THAT FAGGOT. So stop asking me everytime that we meet. "Wont" implies my will. It was a decision that I made. It's not because of circumstances its because I wanted it. My wound can't be healed by time. Kaya kahit anong tanong nyo saken kung ilang araw o linggo o buwan, hindi ko mapapatawad yang baklang yan pati yung lalaki nya! Kung ako lang ang masusunod, I dont't like that fag mingling with my friends. But I understand na friend nyo din sya. Kahit ayaw ko, I'm settling to a compromise. Ok lang maging unfair ako sa kanya,iniisip ko lang ayokong maging unfair sa inyo dahil gusto nyo din syang makasama. Wag niyo nang piliting magkabati pa kami baka isang araw papiliin ko nalang kayo kung sino samin ang gusto nyo. Parepareho pa tayong magsisi. Alam ni JM kung pano ako naapektuhan nito. I don't expect each one of you to understand me. I can be ruthless too. - whil
yan ang naging bunga kung baket nagreply sakin si JM at kami ay nagkaron ng catch up talk sa Tutuban. After ng paguusap namin, narealize ko na hindi ko pala binigay sa kanila lahat ng sentiments ko. Well... Directly. I know I have blogged about my frustrations and feelings. Siguro hindi lang nila binasa. Well in any case nung gabing yun, I gave them the chance to ask any questions pertaining to that issue. The message contains hope that we allmove on the following day (today). Wala naman nagtanong. So this implies na wala silang tanong. At kung may magtatanong in the future ay makakatikim ng isnag VIOLENT reaction mula saken!
eto na talaga ang huli:
May point si JM eh, kaya sigurong iniisip nyo na magkakabati pa kami kasi akala nyo simple lang yung isyu...AKO NANG NAGSASABI SA INYO!!! HINDE!!!!
Nung una, sinisisi ko ang sarili ko sa nangyari. Sabi ko kasalanan ko kung bakit sila nagbreak. Hindi ako makatulog ng isang linggo kakaisip lang ng bagay na yun!!! TAPOS MALALAMAN KO NA SYA LANG ANG PUNO'T DULO NANG ISYUNG TO???!!!! Dahil sa marami syang LANDI, ARTE, at KAPRICHO, lalong gumugulo!!! Pati syota nya, ako din sinisisi! May gana pang sabihan ako na mali daw pagkakakilala nya saken! PUTANG INA NYO!!! MAGSAMA KAYO!!! MGA BAKLA!!!! MAGSASAMA SAMA TAYO SA IMPYERNO KAYA UMALIS NA KAYO DYAN SA SIMBAHAN KUNG MAY DANGAL PA KAYONG NATITIRA!!!
Hindi simpleng saket ang naramdaman ko nung pagbintangan akong AHAS. Also, nung time na mainit pa yung issue nagreach out ako sa BAKLANG yan pero nag-iinarte. Ngayon na umiikot na ulet yung mundo kahit wala sya, bakit kopa ulet patitigilin yun para iaccomodate yang BAKLANG yan na saksakan nang dami ng KAPRICHO sa buhay?!
Kung alam nyo lang ang pigil ko sa sarili ko araw araw na sirain ang pagkatao nyan!!! Tuwing may nasasalubong akong kabatch natin at tinatanong sya, kung alam nyo lang ang pigil ko sa sarili ko! Nagpapakatao nalang ako! Hanggang ngayon, hindi ko pa din pinapangalanan yang BAKLANG yan. Kaya pasalamat pa din yan!
Honestly, naooffend ako pag sinasabi nung mga guys na lumabas sila na kasama yung BAKLANG yun. Buti nalang malawak yung understanding ko not to do something na alam kong pagsisisihan ko. Pero meron talagang time na super naoffend ako. Maybe it was just too much critical thinking or maybe not. But I'm very sure na ang chance na magkita ang isang tao sa isang grupo sa Mall of Asia without communication is pretty much finding a needle in a haystack. Especially na yung event na yun ay hindi naman announced sa TV which makes it more unlikely na malalaman yun ni BAKLA on his own. Nung nakita ko si BAKLA na kasama nila, I was prepared to leave. I was actually counting to 100 that time. Sabi ko, pagkabilang ko ng 100 at andyan pa yang BAKLANG yan, bibigayan ko ng pamasahe si Arnie at uuwi nako! Buti nalang at nawala sya ng parang bula. I just didn't entertain it that much, kaya hindi ko na rin inusisa sa mga boys nung tumambay kami sa Bayside.
Hindi ko din kayo masisisi, you were not the one that was falsely accused. Like I've mentioned, I don't expect all of you to understand me. I am prepared to take this to my grave. If you will read my previous posts. I deemed him as the person na talaga namang hinamak ang pagkatao ko to the highest level. Mas mataas na hatred pa to kesa kay John.
Kaya kung may pag-asa pang natitira dyan sa puso nyo, ay nako! Ilagay nyo sa jar tapos itapon nyo sa baha! may iba pang mas nangangailangan nyan! Masyado nang maliit ang mundo naming dalawa. Kung ipagpipilitan nyo pa yang gusto nyo, kelangan nyo nang mamili. And I'm sure you know naman may standards about trust? This is coupled with my close-mindedness about this issue.
To end this. My mind did not close on its own. I forcefully closed it. That's the only way I was able to salvage myself from the pit of despair that I was trapped in during the onset of the issue. Imagine that amount of pain and loneliness that I had to face that forced me to shut my mind off. Think about it. Then that's the only time that you will know how I feel before, and now. Che!
0 comments:
Post a Comment